سیمون شوستر در یادداشتی برای مجله تایم با عنوان "دنیای زلنسکی" نوشت:در پناهگاه خود، رئیس جمهور عادت دارد به برنامه روزانه خود خیره شود، حتی وقتی روز تمام شده است. او بیدار دراز می کشد و به این فکر می کند که آیا چیزی را از دست داده، کسی را فراموش کرده است.