آنان می گویند : برخی می خواهند پای قانون را وسط کشیده و ازدواج افراد زیر 18 سال را جرم تلقی کنند که این نهایت نفهمیدن دین است.

بنده کارشناس مسائل دینی نیستم ولی در مقام یک روزنامه نگار و محقق در امور سیاسی و اجتماعی باید خدمت مخاطبین فهیم و نکته سنج سیاست گستر عرض کنم که چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید افراد زیر 18 سال را نمی توانیم بزرگسال خطاب کنیم . در قرآن  و به تبعیت از آن در روایات از ائمه اطهار ، سن خاصی برای ازدواج دختران مشخص نشده است اما به بلوغ دختران برای ازدواج اشاره شده است . از طرفی فروعات دین نسبت به زمان و مکان قابل تغییر می باشند.

در همین رابطه آیت الله محمدجواد فاضل لنکرانی در مقاله ای با عنوان«زمان و مکان علم فقه» می نویسد: در شریعت اسلامى احکامى ثابت وجود دارد که هیچ قابل تغییر نیستند; مثلا مسأله نجاست خون به عنوان یک حکم کلى و غیر قابل تغییر است و در هیچ یک از زمان ها در هیچ شرایطى نمى توانیم خون را از دایره نجاست خارج کنیم، امّا همین حکم ثابت داراى فروعاتى است که آنها در اثر مرور زمان و به اختلاف شرایط تغییر مى کند; همچنین اصل کلى بیع و صحت آن در شریعت ثابت است، امّا خصوصیات و شرایط آن قابل تغییر است.

آیا دختران در سن 9 سالگی ، یا اصلا 13 سالگی به بلوغ فکری نیز رسیده اند ؟ آیا ما به نوجوان 13 ساله اجازه می دهیم در انتخابات شرکت کند و رای بدهد ؟ آیا ما به نوجوان 17 ساله اجازه می دهیم عملیات بانکی انجام دهد ؟ آیا ما به نوجوان زیر 18 سال  اجازه ی رانندگی می هیم ؟ و ده ها سئوال دیگر که ذهن را درگیر می کند . چطور یک نوجوان زیر 18 سال اینهمه محدودیت اجتماعی دارد ( که البته بسیار معقول و منطقی هم هست) ولی محدودیت ازدواج ندارد؟ آیا قبول مسئولیت یک زندگی چه به عنوان زن و چه به عنوان شوهر کم اهمیت تر از گزینه هایی است که مطرح شد؟

تجسم کنید دختر 13 ساله ای که عروسک بازی می کند مادر شود . آیا می تواند از کودک خود به درستی مراقبت کند؟ آیا می تواند کودک خود را به درستی تربیت کند ؟ عزیزانی که با ازدواج کودکان موافقند آیا این امر را برای کودک خود نیز می پسندند؟ آیا ازدواج مسئله ی بی اهمیتی است ؟ آیا ازدواج یک شوخی بچه گانه است ؟

آیا به آسیب های روانی دخترکانی که مجبور می شوند در سنین کودکی تن به ازدواج اجباری دهند فکر کرده ایم ؟ آسیب های روحی – روانی دخترانی که هنوز از تشخیص دست راست و چپ خود عاجزند اما مجبور به انجام رابطه ای هستند که برای آنان  وحشت و درد ، به ارمغان می آورد !چون در آنان هنوز چنین نیازی به قابلیت تشخیص و ارضا نرسیده است !

چنین سرنوشت شومی  برای دخترکان سرزمین من  فقط یک تعریف دارد و آن هیچ نیست به جز واقعیت تجاوز جنسی .

ازدواج ابعاد گوناگون و انتخاب همسر نیز گزینه‌های متفاوتی دارد که جدای از نزدیکی فرهنگها، جغرافیا، و تحصیلات، «سن » یکی از ویژگیهای مهم آن است.

به دلایل واضح، مشخص و منطقی  بهتر است که مرد چند سالی از زن بزرگتر باشد .

تفاوت سنی در همه اعصار به گونه ای بوده که نشان می دهد در تفاوت سنی زوجین ، مرد چند سالی بزرگتر از زن بوده است. به طوری که در ایران پدیده گزینش همسر، پراکندگی خاصی داشته است؛ از این رو تفاوت سن زوجین در ایران امری طبیعی به نظر می رسد و میزان این تفاوت، تا آنجا مورد توجه قرار می گیرد که در بیشتر موارد میان 4 تا 12 سال است.

البته لازم به ذکر است که به همان اندازه که بزرگ تر بودن مرد از زن معقول و منطقی است . بزرگتر بودن زن از مرد امریست اشتباه و غیر منطقی محققین در این باره می گویند:   این تفاوت سنی، منفی است زیرا با تحقیقاتی که روی 2 هزار و 167 پرونده طلاق انجام گرفته، به این نتیجه رسیده ایم که یکی از مهمترین دلایل طلاق در میان زوجین، بروز همین تفاوت سنی است. یعنی بزرگتر بودن زن از مرد، زیرا این پدیده چه از نظر فرهنگی و چه از نظر اجتماعی و ... در جامعه ما پذیرفته شده نیست و معضلات فراوانی در پی دارد .

آری این امری طبیعی است که سن مرد بیشتر از سن زن باشد . ولی ازدواج دخترکی 11 ساله با مردی پنجاه ساله به نظر بنده عین جنایت است .

از آنجایی که معمولا ازدواج دختران در سنین پایین در خانواده های فقیر و کم درآمد با فرهنگی پایین تر از اقشار دیگر جامعه صورت می پذیرد متاسفانه در خیلی از موارد بیشتر به معامله شبیه است تا ازدواج .

نمونه ی بارز آن را چندی پیش در خبرها خواندیم . سرنوشت شوم رهای 11 ساله . مردی 50 ساله جهت پاسخ به آمال شهوانی خود ، بجای طلب 15 میلیون تومانی خود از پدر رها ، با رها ازدواج کرد . یعنی در واقع رها را به مبلغ 15 میلیون تومان خرید .

امروز رها به جای بازی نقش مادر با عروسک پوشالی و مهمان بازی اش با دیگر همسن و سالان خود ، نقش یک زن واقعی را ایفا می کند ! تن نحیف او برای واقعیت ارضای نیاز جنسی ، خیلی خیلی شکننده و آسیب پذیر است !

شنیدن اخبار اینچنینی بسیار دردناک است . در صورتی که با تصویب قانون منع کودک همسری می توان از بروز چنین جنایاتی جلوگیری نمود .

از سوی دیگر طبق آماری که در سال 97 منتشر شد ۱۷ درصد از ازدواج‌های کشور مربوط به ازدواج دختران زیر ۱۸ سال است. در سال ۹۰، ۳۹ هزار و ۶۰۹ نفر (۴.۵ درصد) از کودکانی که ازدواج کرده‌اند ۱۰ تا ۱۴ سال سن داشته‌اند.

این ارقام با روندی رو به رشد در سال ۹۱ به بیش از ۴۰ هزار نفر (۴.۹ درصد) رسیده است .

ازدواج کودکان ۱۰ تا ۱۴ ساله در سال ۹۲ نیز با افزایش روبرو بوده است. این میزان با رسیدن به ۵.۳ درصد در سال ۹۲ و ۵.۵ درصد در سال ۹۵ نشان می‌دهد که ممکن است از میزان روند ازدواج کودکان کاسته نشود.

آمار طلاق این کودک عروسان و آمار واقعی ولادت نوزادان از چنین مادران خردسالی شایان توجه است . در سال ۹۴، ۹۷ هزار و ۸۶۲ نوزاد از مادران زیر ۱۹ سال متولد شده‌اند که از این میان ۱۵۱۱ نفر زیر ۱۵ سال سن داشتند.

بر اساس آخرین سرشماری‌ها، ۹۵ هزار مورد طلاق زیر ۱۹ سال در فاصله سال‌های ۹۰ تا ۹۴ رخ داده است و فقط در سال ۹۴، ۱۲۰۰ کودک زیر ۱۴ سال به آمار کودکان مطلقه کشور افزوده شدند.

۱۴ هزار کودک بیوه زیر ۱۸ سال در کشور وجود دارد. آمار ازدواج کودکان زیر ۱۰ سال از سال ۹۰ تا ۹۴ نیز نشان می‌دهد در سال ۹۰، ۲۳۰ کودک، در سال ۹۱، ۱۸۷ کودک در سال ۹۲، ۲۰۱ کودک، سال ۹۳، ۱۷۶ کودک و در سال ۹۴، ۱۷۹ کودک زیر ۱۰ سال در کشور ازدواج کردند.

کم سوادی و فقر، نبود امکانات تفریحی و برخی از قوانین رایج باعث افزایش کودک همسری می‌شود . دختران تنها قربانیان کودک همسری نیستند و بسیاری از پسران نیز با مشکلات کودک همسری روبرو هستند. بر اساس نرخ افزایشی طلاق آمارها نشان می‌دهد ناپایدارترین ازدواج‌ها در سنین کودکی وجود دارد. همچنین صرف باقی ماندن در یک ازدواج به معنی رضایتمندی از آن نیست.